Eindelijk! Onze eerste echte trektocht is achter de rug en ‘JA’ wat een ervaring! Dit moet de meest spectaculaire en vermoeiendste wandeling geweest zijn voor mijn lichaam!
Onze eerste nacht brachten we door aan het meer Kjelkemeitjønnane. Het meer lag midden in de de hoge bergen. In de verre verte was er geen boom te bespeuren.
Het heldere weer zorgde voor een uitzonderlijk uitzicht. Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw!
Ja, hoor. Dit wil ook zeggen dat we onze eerste koude nacht in de tent zo een -25 graden Celsius haalde. Het was heel moeilijk om mij ’s nachts warm te houden. Hierdoor heb ik niet zo goed kunnen slapen. Gelukkig moesten we vroeg uit de veren en kon ik snel terug de latte op.
De volgende ochtend kregen we meer informatie over Lawine gevaar en werkte we in kleinere groepjes met kaart en kompas. Jammer genoeg moest een van onze begeleiders terug richting huis gaan omdat hij ziek was geworden en zichzelf niet warm kon houden.
De rest van de dagen brachten we door in het bos. Daar sliepen we onder een tarp. Een tarp is een groot zeil(doek) met bevestigingspunten. Elke dag zorgde we voor een lekker warm kampvuur ‘zalig’! Het kampvuur hadden we nodig om ons eten te maken.
Maar ook deze nachten waren koud de temperatuur draaide rond te -16 tot -20 graden Celsius. Niemand van de groep had verwacht dat het zo koud zou zijn en geloof mij! Het was echt héél koud, maar dat was nu wel duidelijk denk ik. :)
Ondanks de fantastische ervaring waren we toch blij dat we na vijf dagen terug naar ons huisje mochten gaan. Ons lichaam is deze weersomstandigheden hellemaal niet gewoon. Deze trektocht was dan ook heel zwaar voor ons lichaam.
Het was een heel pittige tocht! Met de nodige voorbereidingen is het een echte aanrader! Enige ervaring en goed equipment zijn uiterst belangrijk. Ik zal in een andere post ook even uitleggen wat ik precies heb meegenomen en wat ik nog miste.
Vandaag de dag is het al vijf dagen geleden dat we terug warm in ons huisje zitten. Ik heb nog steeds geen gevoel in mijn tenen. De leerkrachten zeggen dat het normaal is en wel terug zal komen. Dit is natuurlijk wel een heel raar gevoel ‘afwachten dan maar’. Laten we hopen dat het snel beter gaat want ja hoor, maandag vertrekken we al terug op de Winter Mountain Trip voor een andere vijfdaagse in de sneeuw.
Jammer genoeg had ik niet voldoende batterij. Door het koude weer daalde mijn percentage enorm snel. Hierdoor heb ik niet heel veel foto‘s/video‘s kunnen maken.
Hieronder zie je enkele foto’s!
Comentarios